De vakantie is er! Al eventjes voor de kindjes en nu ook voor ons. Leuk, twee weken van lang uitslapen, lekker relaxen en ontspannen. Tot de eerste dag dat onze vakantie begint. Samen met de dakwerken van onze buren. Vlak naast onze slaapkamer…
Dakwerken en stilte,dat gaat wat moeilijk samen. En omdat er ook net een hittegolf aan de gang is, beginnen de heren goed op tijd. Om 6 uur welbepaald. Tot zover onze uitslaapdroom. Die aan diggelen uiteenspat wanneer ze beginnen te boren en kloppen en nog eens boren … Niet dat ze zelf veel lawaai maken. Ze zijn eerder aan de rustige kant en zetten ook geen muziek op dus dat scheelt. Maar werken kan je nu eenmaal niet stil doen.
Dus de eerste twee dagen zijn wij alle twee klaarwakker om 6 uur. Tja, dan beginnen we al maar met wat voorbereidingen voor het kampeeravondje bij mijn ouders. Wegens tijdgebrek is het maar voor 1 avondje maar leuk wordt het wel. Mijn ouders ontpoppen zich tot volleerde kampenbouwers, gezelschapsspelletjesliefhebbers en zeggen plots dingen zoals “Och, wat maakt het uit dat ze al een ijsje hebben gegeten? Het is vakantie, ze krijgen er nog 1. En nog wat chips erbij ook!”
Dingen die ze bij ons toch net iets minder deden. Is dat het (plus)grootoudereffect misschien?
Nog een kampvuurtje erbij en het plaatje is compleet. Mijn pa haalt nog net niet zijn gitaar boven en het lief is al een geluk zijn ukelele vergeten thuis. Het zal gewoon bij vuurtje stook blijven. Wat ook heel leuk is. Vuur, het blijft ons toch fascineren.
En dan is het bedjestijd. Of in ons geval, matrassen- en slaapzakkentijd. Als er dan nog wat lichte regen valt, is het helemaal compleet. Eindelijk gaat het afkoelen en gaan wij goed kunnen slapen. En aangezien er niets gepland is voor de dag nadien, ook uitslapen!
Enkele uren, stortregenbuien, bliksemschichten en windstoten van 300 km per uur later is de pret er wel af. De wind staat recht op het voorste stuk van de tent. Het stuk waar de oudste probeert te slapen. Het stuk waar wij al enige tijd rechtop staan om de tent te ondersteunen en tegelijkertijd ook vast te houden. Zodat ze niet wegwaait. We hebben er weer een goede avond uitgekozen om te kamperen…
We kijken even naar buiten om te checken of er misschien een eind aan het onweer in zicht komt. Langs alle kanten verlichten bliksemschichten de lucht, de regen stort nog steeds met bakken neer en was dat nu onze verbeelding of zagen we nu net een koe voorbij vliegen?? !!
Het lief beslist resoluut dat we gewoon binnen gaan slapen. De meisjes pruttelen niet echt tegen en ikzelf ben het volledig met hem eens. Dit is niet leuk meer. Dan begint het loopuurtje van de tent tot aan de achterdeur om alles en iedereen in veiligheid en vooral in droogte te brengen. Behalve wijzelf natuurlijk. Want iemand moet door die regen lopen.
Eens we binnen zijn, verdelen we de slaapplekken die nog over zijn en waar geen regen of windstoten aankunnen. Één meisje slaapt in mijn zus haar oude bed, het andere in mijn oude bed. Het lief en ik leggen ons beneden in de living op onze matrassen. Eindelijk kunnen we met een gerust hart slapen… Tot er een kwartiertje later eentje beneden staat. Het is heel erg warm op mijn oude kamer (komt door de waterboiler) en er zijn ook vreemde geluiden (nog eens de waterboiler en hoogstwaarschijnlijk ook wel het gesnurk van mijn pa)
Dus terug matras erbij, slaapzak erop en dan eindelijk slapen maar…Nadat ik die ene klok in de keuken heb weggestoken. Die klok die we zo grappig vonden voor ons pa zijn verjaardag maar die verschrikkelijk irritant is om naar te liggen luisteren als je er in de buurt moet slapen. Vooral ik had er last van, het lief lag al weer diep in slaap van zodra hij het kussen voelde onder zijn hoofd.
Ongehoord en ongezien zijn we wel niet binnen gekomen. De mama was wakker geworden van het onweer en was even komen piepen toen we binnen kwamen schuilen. Mijn pa niet. Die riep wel even naar ons ma dat er iets was met het paard van de buren. Maar dat wij binnen zijn gekomen tussen de rukwinden door, daar had hij niets van gemerkt. Zuiver geweten zullen we maar denken. En dat paard, dat stond gewoon op stal…
lovelifeandablog 
Hahaha, das was dus die keer dat ik van dochterlief midden in de nacht een smsje kreeg: “ik kan niet slapen want het is keihard aan het onweren en papa en Dorien zijn het water van de tent aan het doen vanboven” 😀
LikeLike